Jedina institucija koja još uvek postoji u Srbiji je Ulica

Pisac Dragan Velikić kaže da “nijedna vlast nije toliko ponizila svoje građane kao ova naprednjačka”.

“Zamislimo stanovnika Srbije, koji je početkom devedesetih godina prošlog veka napustio ovaj svet, da se kojim slučajem danas vrati u život, i otkrije da je predsednik države onaj Šešeljev vodonoša, galamdžija sa fudbalskih stadiona. Ipak, vrhunac zaprepašćenja bilo bi saznanje da ludilo u Srbiji još uvek traje sa tendencijom kontinuiranog jačanja. I da je Orvel pisac realizma. Jer, njegovi romani, 1984 i Životinjska farma, opisuju stvarnost naprednjačke Srbije. Na današnji dan pre osamdeset i četiri godine izašao je prvi broj NIN-a. Zahvaljujući nedeljniku, koji naš predsednik ne čita, ovaj jubilej je više od metafore – Srbija je ušla u Orvelovu godinu, podeljena i pobunjena, baš kao u Životinjskoj farmi. Na jednoj strani imamo čuvare, od Skupštine do poslednjeg bota, koji skriven kao pacov u rupi, smišlja gadosti dok žvaće sendvič-honorar, a na drugoj pobunjene građane. Nijedna vlast nije toliko ponizila svoje građane kao ova naprednjačka. Ne samo što ih je pljačkala pune tri godine nezakonito umanjujući plate i penzije, i što je rušeći institucije ustoličila samovolju pojedinca kao jedini princip sprovođenja ‘pravde’, već je ukinula dijalog, promovišući u svojim strogo kontrolisanim medijima prostaštvo kao način komunikacije, a lažima i obmanama ugušila zdrav razum dobrog dela glasača. (…) Srpsko društvo je na korak od opšte amnestije kriminala. Prvi put u istoriji kriminal je savladan tako što mu je ukinuto ime, tačnije, što je premešten u legalne tokove svakodnevnog života, što je legalizovan potpunim izostankom sankcionisanja glavnih igrača. Jedina institucija koja još uvek postoji u Srbiji je Ulica.”

(NIN, 24. 1. 2019. godine)