Jezičke politike podižu generacije nacionalista

U intervjuu za nedeljnik “Vreme”, Ranko Bugarski, profesor engleskog jezika i opšte lingvistike na Filološkom fakultetu u Beogradu u penziji, govorio je o Deklaraciji o zajedničkom jeziku.

“U ime navodne različitosti ovih jezika, kao garanta nacionalnog identiteta i državnog suvereniteta, učvršćuju se postojeće granice i podižu nove, umesto da se kreativno koriste sve nesumnjive prednosti zajedničkog jezika u povezivanju i uzajamnom bogaćenju građana na njegovoj celokupnoj teritoriji, i to bez sputavanja bilo kojeg od danas priznatih jezika kao njegovih varijanti.

A jezičke politike u ove četiri države, koje insistiraju na samosvojnosti svakog od njih, imaju za posledicu neke izuzetno štetne i opasne prakse: rašireno a nedopustivo razdvajanje školske dece na osnovu maternjeg jezika, čime se podižu generacije mladih nacionalista, savršeno nepotrebno a veoma skupo ‘prevođenje’ i lektorisanje u administraciji i medijima, zastarevanje sudskih postupaka usled manjka ovlaštenih tumača između, recimo, srpskog i bosanskog u Sandžaku, itd.

Na ove pojave Deklaracija, koja naglašava širinu i slobodu izbora umesto rigidnog odbranaškog zatvaranja u granice ‘svoga’, konstruktivno ukazuje vlastima kao i građanima, ne preteći time nijednom narodu niti jeziku i ne ugrožavajući nikoga (osim možda onih političkih krugova i pojedinaca koji su upravo na razlikama izgradili svoju moć, uticaj, pa ponekad i akademske karijere; takvi su se prvi i oglasili).”

Nedeljnik “Vreme”, 5. april 2017. godine