Intelektualci ne žele da prežvakavaju tanka mišljenja stranačkih čelnika

Sociolog Srećko Mihailović u najveće mane ogromne većine sadašnjih opozicionih partija i stranaka na vlasti ubraja, između ostalog, “distanciranje prema softveru ili svojevrsno raspamećivanje partija”.

“Distanca prema softveru ili dezintelektualizacija partija – svojevrsno raspamećivanje partije. Intelektualci se sve više distanciraju od partija i uštrojenog i uštogljenog partijskog promišljanja stvarnosti. Ne odgovaraju im obavezna prežvakavanja tankog mišljenja čelnika stranke, zahtev za ‘razradu’ partijskih floskula, pa ni partijska disciplina koja traži da se ‘pljuje’ po stranačkom ‘neprijatelju’, a hvali svaka budalaština stranačkih ‘prijatelja’… S druge strane, partijski čelnici se ovako ili ili onako osećaju ugroženim od svakog ko misli, a pogotovo ako drukčije misli. I otuda se partijska politika sve više vodi ‘po osećaju’, a ne ‘po pameti’. Posledice su prilično vidljive. Naravno da ima i intelektualaca koji su u dilu sa partijskim vođstvom i koji se priklanjaju partijskoj pameti i partijskim moćnicima, ali kao da i jedni i drugi u tome nalaze neki ćar.”

(NIN, 26. 4. 2018. godine)